رفتار تغذیه ای در خرگوش متعاقب تزریقات اخل بطن مغزی هیستامین و آنتاگونیست های H1 و H2 آن

Authors

  • دکتر اسماعیل تمدنفرد
  • دکتر وهاب باباپور
Abstract:

هدف : بررسی نقش مرکزی هیستامین و گیرنده‌های H2 , H1 آن در تنظیم رفتار تغذیه‌ای خرگوش. طرح : مطالعه تجربی. حیوانات: سی و شش سر خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن بین 3-5/2 کیلوگرم. روش : قرار دادن کانول استانلیس راهنما از جنس فلز زنگ نزن به شماره 23 در داخل بطن جانبی مغز خرگوش،تزریقات داخل بطن مغزی سالین نرمال شاهد. هیستامین (75 میکروگرم)، کلرفنیرامین (آنتاگونیست H1 150 میکروگرم) و سایمتیدین (آنتاگونیست H2، 150 میکروگرم) از طریق کانول راهنما به وسیله سرنگ هامیلتون 25 میکرولیتری، ثبت رفتار تغذیه‌ای در وعده اول غذا شامل: مدت زمان نهفته تا شروع اخذ غذا، تعداد و مدت زمان خوردن پلت‌های غذایی و اندازه‌گیری مقادیر اخذ غذا در فواصل زمانی مشخص پس از تزریق. تجزیه و تحلیل آماری: تجزیه واریانس یکطرفه، با اندازه‌گیری مکرر و آزمون دانکن. نتایج : مدت زمان نهفته تا شروع اخذ غذا پس از تزریق هیستامین و کلرفنیرامین به ترتیب افزایش و کاهش یافت و پیش تزریق کلرفنیرامین و نه سایمتیدین اثر هیستامین را مهار کرد. تعداد و مدت زمان مصرف پلت‌ها در وعده اول غذا با تزریق هیستامین کاهش و با تزریق به تنهایی کلرفنیرامین افزایش یافت. بیش درمانی با کلرفنیرامین از اثر تضعیفی هیستامین جلوگیری کرد. در سرعت غذا خوردن تفاوت معنی‌داری ایجاد نشد. تزریق هیستامین، مقدار اخذ غذا را در ساعت اول و دوم پس از تزریق، کاهش داد. تزریق به تنهایی کلرفنیرامین موجب افزایش اخذ غذا در ساعت اول پس از تزریق شد و پیش درمانی با آن اثر تضعیفی هیستامین را در ساعات اول پس از تزریق مهار کرد. تزریق به تنهایی سایمتیدین اثری نداشت. اخذ غذای جمعی در چهار ساعت پس از تزریق هیستامین کاهش یافت در اخذ غذای 24 ساعت تغییر معناداری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری : بر اساس نتایج مطالعه حاضر می‌توان اظهار نمود که هیستامین مغزی یک نقش تضعیفی مرکزی در تنظیم رفتار تغذیه‌ای دارد که از طریق گیرنده‌های H1 و نه H2 مرکزی آن میانیگری می‌شود. استفاده از آنتی هیستامین‌های H1 نفوذ کننده از سد خونی – مغزی در درمان برخی از حالات بی اشتهایی قابل توصیه می‌باشد.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

رفتار تغذیه ای در خرگوش متعاقب تزریقات اخل بطن مغزی هیستامین و آنتاگونیست های h1 و h2 آن

هدف : بررسی نقش مرکزی هیستامین و گیرنده های h2 , h1 آن در تنظیم رفتار تغذیه ای خرگوش. طرح : مطالعه تجربی. حیوانات: سی و شش سر خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن بین 3-5/2 کیلوگرم. روش : قرار دادن کانول استانلیس راهنما از جنس فلز زنگ نزن به شماره 23 در داخل بطن جانبی مغز خرگوش،تزریقات داخل بطن مغزی سالین نرمال شاهد. هیستامین (75 میکروگرم)، کلرفنیرامین (آنتاگونیست h1 150 میکروگرم) و سایمتیدین (آنت...

full text

اثرات مرکزی هیستامین و آنتاگونیست های H1 و H2 آن بر رفتار در خرگوش

هدف: بررسی نقش مرکزی هیستامین و گیرنده های H1 و H2 آن در رفتار خرگوش. طرح: مطالعه تجربی. حیوانات: سی و پنج قطعه خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن 5/2-2 کیلوگرم. روش: قرار دادن کانول استانلیس استیل راهنما به شماره 23 و به طول 15 میلیمتر در داخل بطن جانبی مغز خرگوش، تزریقات داخل بطن مغزی سالین نرمال ( کنترل )، هیستامین ( 50 میلی گرم )، پرومتازین ( آنتاگونیست H1 ، 00 میکروگرم )، رانیتیدین ( آنتاگو...

full text

اثرات مرکزی هیستامین و آنتاگونیست های h1 و h2 آن بر رفتار در خرگوش

هدف: بررسی نقش مرکزی هیستامین و گیرنده های h1 و h2 آن در رفتار خرگوش. طرح: مطالعه تجربی. حیوانات: سی و پنج قطعه خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن 5/2-2 کیلوگرم. روش: قرار دادن کانول استانلیس استیل راهنما به شماره 23 و به طول 15 میلیمتر در داخل بطن جانبی مغز خرگوش، تزریقات داخل بطن مغزی سالین نرمال ( کنترل )، هیستامین ( 50 میلی گرم )، پرومتازین ( آنتاگونیست h1 ، 00 میکروگرم )، رانیتیدین ( آنتاگو...

full text

اثرات تزریق داخل بطن مغزی بلوکر H1 هیستامین و هیستامین بر پاسخ درد فرمالینی در خرگوش

در این مطالعه اثرات تزریق داخل بطن مغزی هیستامین و آنتاگونیست گیرنده H1 آن بر پاسخ درد فرمالینی در خرگوش بررسی شده است. تزریقات داخل بطن مغزی هیستامین ( 90 میکروگرم)، کلرفنیرامین ( 180 میکروگرم) وکلرفنیرامین ( 180 میکروگرم) قبل از هیستامین ( 90 میکروگرم) از طریق کانولراهنمای کاشته شده در بطن جانبی مغز انجام شد. درد با تزریق زیرجلدیفرمالین ( 100 میکرولیتر، 5 درصد) در گوش حیون ایجاد و پاسخ درد شا...

full text

اثرات تزریق داخل بطن مغزی آنتاگونیست های H1 و H2 هیستامین بر اخذ غذای خرگوشهای با تغذیه آزاد و محروم از غذا

هدف: بررسی نقش مرکزی گیرنده های H1 و H2 هیستامین بر اخذ غذا در خرگوشهای با تغذیه آزاد و محروم از غذا. طرح: مطالعه تجربی. حیوانات: چهل و دو سر خرگوش سفید نیوزیلندی نر با وزن بین 3-5/2 کیلوگرم. روش: قرار دادن کانول راهنما از جنس فلز زنگ نزن به شماره 23 و بطول 18 میلیمتر در داخل بطن جانبی مغز خرگوش، انجام دادن تزریقات داخل بطن مغزی سالین نرمال ( کنترل ) و پرومتازین و رانیتیدین در مقادیر 50 و 10...

full text

اثرات تزریق داخل بطن مغزی هیستامین بر روی نسبت اخذ غذا به اخذ آب در خرگوش

در این مطالعه اثرات تزریق داخل بطن مغزی هیستامین و آنتاگونیستهای گیرنده های H1 و H2 آن بر نسبت اخذ غذا به اخذ آب در خرگوش بررسی شده است . تزریقات داخل بطن مغزی نخاعی مصنوعی ( گروه کنترل ) ، هیستامین ، کلرفنیرامین ( آنتاگونیست H1) و سایمتیدین ( آنتاگونیست H2 ) از طریق کانولی که به روش جراحی استریوتاکسی در داخل بطن جانبی مغز قرار داده شده بود ، انجام گردید . نتایج نشان دادند که هیستامین در مقدار ...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 57  issue 1

pages  -

publication date 2002-04-21

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023